Maria Montessori

Help mij het zelf doen

dr. Maria montessori

Dat is in één zin samengevat waar Maria Montessori voor staat.

De Italiaanse Montessori studeerde als een van de eerste vrouwen in 1896 af als arts. Ze stichtte, in opdracht van de regering, haar “Casa dei bambini” in de sloppenwijken van Rome op. Hier werden kinderen in opgevangen en begeleid van ouders die beide buitenshuis moesten werken. Al snel waren de resultaten spectaculair en werd haar methode wereldbekend en in verschillende landen ook toegepast. En tot op de dag van vandaag zijn haar inzicht in kinderen en de ideeën om hen te helpen in de ontwikkeling nog steeds actueel.

Dat Maria Montessori een groot kinderhart had, blijkt ook uit de volgende gebeurtenis in haar leven. Ze komt namelijk in een ziekenhuis terecht en komt daar in contact met “idiote” kinderen. Ze ontdekt dat de kinderen helemaal niet “idioot” zijn. De kinderen hadden geen enkel speelgoed of leermiddel tot hen beschikking gehad en hebben daardoor nooit kunnen ontwikkelen. Het gaat haar naar haar hart. Ze verdiept zich verder in de psychologie en de pedagogiek en ontwikkeld dan zintuiglijk ontwikkelmateriaal.

Die alles omvattende zin aan het begin geeft aan dat opvoeding veelal zelfopvoeding is. Waarbij het kind uit nature een drang tot ontwikkeling heeft. Het is van beland dat de opvoeding en onderwijs ziet waar de behoefte ligt van het kind en daarop inspelen, door de juiste materialen in te zetten.

Emmi Pikler

Naast de gedachtegoed van Maria Montessori, laat ik mij ook erg inspireren door dr. Emmi Pikler.

Emmi Pikler was een kinderarts en tijdens haar studie wist ze al medestudenten te inspireren door haar vooruitstrevend manier van contact maken met kinderen. Bij haar lag de nadruk op preventie en het belang van vrije beweging en spel en dat er met respect om werd gegaan met de kinderen. Ook wanneer ze zelf een dochter kreeg, besloot ze dat ze haar nooit zou forceren in de ontwikkeling. Ze zag welke goede resultaten dit met zich meebracht en nam deze manier van omgang mee in haar praktijk.

Na de 2de wereldoorlog werd haar gevraagd om leiding te nemen in het kindertehuis Lóczy in Boedapest. Waar ze ook haar methodiek heeft toegepast. In Lóczy heeft Pikler vanaf het begin verschillende wetenschappelijke studies gehouden over de algemene ontwikkeling van het kind.

Emmi Pikler observeert het kind de hele tijd en stimuleert door net het stapje extra aan te bieden. Wel houd ze rekening met het tempo van het kind. De weg ernaar toe en de tijd maakt niet uit. Uiteindelijk komt het kind zelf tot de ontwikkeling wanneer hij/zij er zelf aan toe is.